Termin „nerwica” (ang. neurosis) wprowadzony został w XVIII w. przez szkockiego lekarza Wiliama Cullena. Wcześniejsze nazwy nerwicy (zaburzeń nerwicowych) to: podrażnienie mlecza, nerwospazmy, newroza zmienna, ogólna nadczułość, newrozyzm czy cerebropatia sercowo-mózgowa.
Aktualnie używane jest określenie zaburzenia nerwicowe, które definiowane są jako zespoły dysfunkcji narządów, psychogennych zaburzeń emocjonalnych, zakłóceń procesów psychicznych i patologicznych form zachowania występujące w tym samym czasie i powiązane ze sobą wzajemnie.
Są to zaburzenia, w których występują bardzo przykre objawy psychiczne (psychologiczne, emocjonalne) i somatyczne (fizyczne), pomimo braku jakichkolwiek stwierdzalnych zmian organicznych (uszkodzeń cielesnych, fizycznych). Niejednokrotnie dolegliwości te są bardziej przykre i bardziej bolesne niż wówczas, kiedy w organizmie stwierdzone zostały obiektywnie istniejące, poważne odchylenia od stanu prawidłowego.
Od psychoz odróżnia je m.in. krytycyzm do objawów, czyli zdolność do odróżniania swoich doznań i wyobrażeń od rzeczywistości. Chory zdaje sobie sprawę z absurdalności swoich objawów czy też z braku somatycznych (organicznych) podstaw swoich dolegliwości.
Poglądy na etiologię zaburzeń nerwicowych mieszczą się w holistycznym (bio-psycho-społecznym) modelu choroby. Przyjmuje się, że powstają one głównie na skutek istnienia nieuświadomionych potrzeb i konfliktów, których jednostka nie potrafi rozwiązać. Konflikty mogą wynikać z nieuświadomionych potrzeb czy też z zakazów społecznych i moralnych, które nie pozwalają na ujawnienie i realizację tych potrzeb.
Wśród zaburzeń nerwicowych wyróżniamy: zaburzenia lękowe w postaci fobii, inne zaburzenia lękowe ( w tym w postaci fobii), zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (dawniej nerwica natręctw), reakcje na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne, zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne) oraz zaburzenia występujące pod postacią somatyczną.
Podstawową metodą leczenia zaburzeń nerwicowych jest psychoterapia, jednak często wymaga ona okresowego wsparcia farmakologicznego, w celu złagodzenia niektórych objawów. Należy wiedzieć, że same tylko leki nie są w stanie wyleczyć nerwicy.
Jeżeli człowiek źle się czuje pomimo tego, że wyniki badać są dobre, odczuwane dolegliwości mają prawdopodobnie charakter czynnościowy a osoba ta prawdopodobnie cierpi na nerwicę lub depresję. To może fachowo zdiagnozować jedynie lekarz – specjalista psychiatra.
Nasi specjaliści potrafią zdiagnozować oraz skutecznie pomóc w złagodzeniu i usunięciu objawów nerwicy. Zapraszamy.